Kleur: Kleurrijk
Stijl: Abstract expressionisme
Techniek: Olie op karton
De Luikenaar Jean Hick was een veelzijdig muzikant, tekenaar, aquarellist en schilder. Na zijn opleiding als violist groeit zijn passie voor de schilderkunst. Hij volgt lessen bij William Hayter in Paris. Na een academische en figuratieve periode kiest hij resoluut voor de abstractie.
In 1957 ontmoet hij Léopold Plomteux. Het wordt de basis van een hechte vriendschap, waarbij ze samen met Silvain Bronkart gedurende bijna 50 jaar de voortrekkers van de Luikse abstracte school vormen. Het oeuvre telt talloze geometrische, expressionistische of lyrische abstracte kunstwerken.
In zijn aquarellen, gouaches en pastellen creëren de ijle kleuren een eigen poëzie. Denkbeeldige landschappen doen ons denken aan het impressionisme of aan Turner, maar vooral aan de mistige atmosfeer van het industriële Luik. De grootstad met oplichtende kleuren tegen een achtergrond van nachtelijke of dagdagelijkse drukte komen vaak terug in het werk van Hick. Het universum van Jean Hick varieert niet toevallig tussen een dominant okergeel daglicht en een genuanceerd grijsblauwe nacht.
In tegenstelling tot zijn ‘compagnon de route’ zijn de werken van Hick vaak minder gekend, maar verdienen ze zeker een prominent plaats in het Waalse abstracte kunt van de 20ste eeuw. Werken van Jean Hick terug te vinden in het “Musée de ’art wallon” in Luik.