Kleur: Kleurrijk
Stijl: Geometrisch abstract
Techniek: Gemengde techniek op papier
Vanden Borre stamde uit een arbeidersgezin en was al vroeg in de jaren ’20 politiek actief in de Communistische Partij. In 1920 richtte hij samen met War Van Overstraeten de ‘Parti Communiste de Belgique' op. Als militant bleef hij altijd trouw aan zijn diepste overtuiging.
Naast zijn politiek engagement uitte Vande Borre zich ook als schilder en tekenaar. De maatschappij-kritische houtsneden van Frans Masereel vormden aanvankelijk de basis van zijn inspiratie. Vanaf de late jaren ’20 neigde hij als kunstenaar duidelijk naar het abstracte.
Als snel kwam hij tot een eigen en ook heel herkenbare vormen- en kleurentaal. Hierdoor voorvoelde hij als eigenzinnig kunstenaar paradoxaal genoeg sommige stijlen, zoals Cobra en Art Abstrait. Zo creëerde Vanden Borre in 1952 een reeks werken met inkt en schilderijen die uitgesproken geometrisch zijn naar compositie en toch een poëtische inslag vertonen.
Zijn vertrekpunt was vaak een soort labyrint van vrij aangebrachte lijnen, waaruit een verrassend evenwicht ontstond. Dat evenwicht zie je in al zijn werken. De vrijheid van de pen/potlood, de karakteristieke inkleuring van de vlakken en de ontstane emotie zijn een constante in zijn werk. Alles lijkt spontaan, maar is toch evenwichtig naar compositie en kleur. Zijn werken brengen een rust door de abstracte chaos in kleur en lijn een plaats te geven. Het werk van Vanden Borre was steeds in evolutie, al zou hij allicht liever het woord “revolutie” hebben gebruikt.
