Kleur: Zachte kleuren
Stijl: Geometrisch abstract
Techniek: Aqurael
De Belgische beeldhouwer, schilder en tekenaar Willy Anthoons was een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Belgische avant-gardebeweging. Als medeoprichter van “Jeune Peinture belge” (1945), waarin hij als enige de beeldhouwkunst vertegenwoordigde, bood hij een kunstvorm aan die op innerlijkheid, lyriek en spiritualiteit gericht was.
Als afstammeling van een familie beeldhouwers-houtbewerkers werd de Belgische beeldhouwer Willy Anthoons geboren in Mechelen, een stad met een levendige houttraditie. In 1914 vluchtte hij met zijn moeder naar Londen. De jonge Anthoons ging in Engeland naar school en begon er al vroeg de hoofden van zijn klasgenoten in klei te modelleren.
In 1918 keerde het gezin terug in Schaarbeek. Van 1927 tot 1931 studeerde hij aan de kunstacademie van Elsene en van 1936 tot 1937 bij Oscar Jespers aan de École nationale supérieure des arts visuels (ENSAV), voorheen de École Nationale Supérieure d'Architecture et des Arts Décoratifs (ENSAAD - la Cambre). Tijdens zijn studie ontmoette hij de Franse schilder Nicolas de Staël. Hij kreeg een eerste solo-expositie in het Palais des Beaux-Arts de Bruxelles in 1945.
Na zijn eerste figuratieve periode richtte deze kunstenaar zich tot de abstractie, met de bedoeling extreem sobere vormen te bereiken. De kunst kent vele facetten– beeldhouwwerken, mobielen, tekeningen, gescheurde papieren en sacrale kunstwerken.
Op het einde van de jaren ’40 vestigde hij zich in Parijs, waar hij zich concentreerde op het beeldhouwen. Hij sloot zich aan bij de kunstenaars rond de schilder Geer van Velde, de auteur Michel Seuphor en de beeldhouwers Gilioli, Morice Lipsi en Vitullo. Mede onder invloed van het kubistische werk van Ossip Zadkine en Henri Laurens, richtte hij zijn werk op gesloten, verticale composities.
Anthoons werd uitgenodigd voor deelname aan de prestigieuse Parijse salons, zoals het “Salon de Mai”. In 1950 maakte hij reizen naar Italië, Spanje en Bretagne en hij zocht contact met de beeldhouwers Hans Arp, Nicolas Schöffer, Alexander Calder en Etienne Hajdu en de schilders Luc Peire, Pierre Alechinsky, Alfred Manessier en Jean Le Moal.
Anthoons doceerde aan de École supérieure des arts et industries graphiques (de École Estienne) in Parijs. Door een ernstige ziekte, die hem vanaf 1968 trof, hield hij in 1977 definitief op met werken.
